New York club sandwich

In Engeland leren ze het gewoon bij geschiedenis op school; de sandwich is vernoemd naar Johnny Montagu, de 4de graaf van Sandwich. De graaf, een notoire kaartspeler, ging zo op in een partijtje kaarten, dat hij zijn kok vroeg om de maaltijd tussen 2 sneetjes brood te serveren. Zodat hij door kon spelen en het spel niet hoefde te verlaten. De sandwich was geboren. Dat van die maaltijd nemen met name Amerikanen erg letterlijk en zij verzonnen constructies als de Rueben en the Big Mac.

Saratoga Springs, NY

Overtreffende trap is de club sandwich, meer een compacte lunch dan een broodje. Soms wordt er NY aan de naam toegevoegd. Hoewel die oorsprong niet helemaal zeker is, lijkt ook deze sandwich ontstaan in het gokcircuit. Fanatieke gokkers wilden al in de 19de eeuw niet worden afgeleid van de paardenraces op de baan van Saratoga Springs in de staat New York. De club sandwich werd snel populair en stond al eind negentiende eeuw op menukaarten door de hele Verenigde Staten.

De Regels van de Club

Door de jaren heen, ontstonden er tal van variaties. Er is dan ook geen definitief recept voor de club sandwich, maar er zijn wel een aantal basisregels. Zo bestaat een echte club uit drie lagen geroosterd witbrood, dat bij voorkeur ook nog eens vierkant is. Het eerste sneetje is belegd met sla, die is aangemaakt met mayonaise of een variant daarvan, zoals caesar dressing. Basis van het beleg is gegrilde kip of kalkoen. Hoewel het een latere toevoeging is mag iets van bacon niet ontbreken. Tomaten zijn een noodzaak, maar een gekookt ei wat mij betreft overbodig. Wie een hippe avocado wil toevoegen begrijp ik wel, qua smaak en structuur een welkome toevoeging. Tenslotte hoort een club altijd geserveerd te worden met een ‘side’ van frites of chips.