frankwords
De Tijd vliegt, om maar eens met een cliché te beginnen. Het is al weer 35 jaar geleden dat ik voor het eerst naar Barcelona afreisde. Hoewel ik (uiteraard) geen steek verandert ben, heeft Barcelona een grote metamorfose ondergaan. Midden jaren 80 was er nog geen sprake van serieus toerisme in de hoofdstad van Catalonie. Een verdwaalde dagtoerist van de Costa’s daar gelaten. Het klinkt misschien onvoorstelbaar, maar je had het gevoel dat je de stad voor je alleen had en het nog onontgonnen gebied was. En hoewel de Catalaanse keuken toentertijd nog niet zo vooruitstrevend als tegenwoordig was, werd het culinaire vuurtje voor de Spaanse keuken wel al aangewakkerd. De vonk sprong wel over.
Catalaanse instituten
In de decennia daarop, zag ik de populariteit van Barcelona snel en hard toenemen. Tot aan de hysterie grenzend massatoerisme van vandaag de dag. Wie onveranderd zijn gebleven, zijn de culinaire klassiekers van de stad. Alle restaurants en tapasbarren uit die tijd kunnen en bestaan nog steeds. De tegenwoordig veel gekopieerde Xampaneria (officieel can paixano), dat in ons idioom het Cavabarretje heette. Een prima flesjes cava deed er slechts een handje pesetas. Of een lunch in het achterkamertje van Can Pep, waar na een nachtje doorhalen, de eerste flessen Protos al weer open gingen. Ik zou graag weer eens dineren bij La Venta, op de Tibidabo, die andere berg, waar Johan Cruijff een graag geziene gast was. Met Beef wellington en rauwe langoustines op het menu. En met een wijnkaart zonder slechte of onbetaalbere wijn. De lijst is bijna net zolang als de Barcelonese nachten waren. Las Caracoles, met kippen buiten aan het antieke spit en de binnenkomst door de keuken, vis eten met je voeten in het zand van Barceloneta. Ik ben blij er in die tijd bij geweest te zijn.
Quimet & Quimet
En ik moet snel weer eens terug. Niet alleen voor mijn vrienden of als sentimental journey, maar ook omdat ik hier en daar een instituut heb gemist. Zoals Quimet & Quimet (Carrer del Poeta Cabanyes 25 in Poble Sec). Opgericht in 1914 en geleid door een directe nazaat en naamgenoot van de oprichter, Joaquim ’Quim’ Perez. De wanden van deze kleine zaak (30 couverts) zijn ’behangen’ met 500 soorten wijn en vermout. Quimet & Quimet is een authentieke tapasbar, die gespecialiseerd is in visconserven en montaditos. Dat laatste zijn kleine stukjes (geroosterd) stokbrood, die rijk belegd zijn. De beste montaditos zijn miniatuurtjes, het culinaire equivalent van minuscule kunstwerkjes. Alle mini sandwiches, worden per bestelling belegd met een combinatie van de mooiste produkten. Mooie kazen, en een keur aan visconserven, als kokkels, mossels, scheermessen, tuna blanco, boquerones en mojama.
Montaditos
Klassiekers op het menu zijn gerookte zalm, met yoghurt en truffelhoning of artisjok met brillat savarin (zachte roomkaas uit Normandie) en geconfijte tomaat. De menukaart telt talloze ander opties. Zoals de heerlijke, maar stinkende Torta del Casar (schapen- en geitenkaas) met geconfijte kastanje, bacaloa met tapenade of romige foie gras terrine met enkel wat vulkanisch zout. Ik moet echt snel weer terug naar Barcelona.