frankwords
Geen pasta voor de lunch.
Ongeplande ontdekkingen zijn vaak het leukst. Bij een eendaags bezoek aan Florence, vond ik het verblijf te kort om van tevoren eetadressen te googlen. Na aankomst in het hotel, dreef een onvervalste ‘fringale’ (hongerklop) mij tijdens de middagsluiting van restaurants naar buiten. Zo ontdekte ik noodgedwongen de sandwich cultuur van Florence. Midden in het centrum, vlak bij de Duomo, stuitte ik toevallig op ‘I due fratellini’ (Via dei Cimatori, 38/red). Niet meer dan een gat in de muur, waar ze met zorg belegde ‘semilini’ (Italiaanse bollen) verkopen. Deze winkel blijkt al sinds 1875 op dezelfde lokatie gevestigd te zijn.
De kracht van de ingrediënten.
Deze panini weerspiegelen de Italiaanse eetcultuur van zorgvuldig gecombineerde ingrediënten, waardoor smaken optimaal tot hun recht komen. De keuze is groot, zoals ‘Caprino e finocchiona’ (geitenkaas met venkelsalami), ‘Porchetta Toscana (speenvarkenrollade)’ en ‘Prosciutto arrosto e salsa verde’ (geroosterde ham met tapenade). Deze sandwich cultuur ontstond aan het eind van de 19de eeuw toen arme immigranten de behoefte aan een degelijke lunch kregen. In Florence zijn pasta en pizza toch al minder populair dan in de rest van de laars. Zo kwamen de arbeiders bij het hun vertrouwde broodje uit. Vervolgens beleefde deze paninicultuur haar eigen renaissance in de jaren ’80 en ’90. Ook nu zijn deze heerlijke sandwiches verrassend goedkoop. Het toonaangevende Amerikaanse blad Saveur noemde ze verleden jaar de beste van de wereld.
Authentieke prijzen.
Een broodje bij I Due Fratellini kost niet meer dan 3 euro en een glas onvermijdelijke Chianti, uit de ruime keus aan open flessen, slechts 2. Het winkeltje, eigenlijk meer een uitgifteluik, is zo klein dat ze speciale genummerde rekken aan de gevel hangen. Zo raak je het glas niet kwijt raakt.