frankwords
Tegenwoordig is het onvoorstelbaar, maar tot de jaren zeventig was er blauwvintonijn in overvloed. Het verdween zelfs als ‘horse mackerel’ in Westers kattenvoer. Momenteel betalen Japanse restaurateurs tonnen voor een fraai exemplaar op de bekende vismarkten. En terecht want de soort wordt met uitsterven bedreigd. In het land van de rijzende zon is met name Toro (nee, niet de Spaanse stier), de rauwe, maar perfect uitgesneden vettige buik van de blauwvintonijn, het meest begeerde item op het Sashimi menu. Kenners onderscheiden zelfs twee soorten, Chutoro van de zijkant en de nog vettere Otoro van de onderkant van de buik. Vergis je trouwens niet, wie aan de fotogenieke eb egaal rode maguro tonijn is verknocht, zal moeten wennen aan zowel de aanblik als de smaak. Toro is toch een soort ‘acquired taste’, maar al snel verslavend lekker.
Bron: www.thefoodqueen.com
the California Roll
Door de extreem gestegen prijzen zijn Sushi chefs al decennia lang op zoek naar alternatieven. Een chef van restaurant Tokyo Kaikan (inmiddels gesloten) in LA, voegde ooit avocado aan zijn ‘maki’, de bekende gerolde sushi (al dan niet met nori vellen ontwikkeld) toe om de boterzachte structuur van toro te imiteren. Met de toevoeging van komkommer, sesamzaad, verse krab en soms wat viseitjes (tobiko) voor de vissmaak, was de ‘California Roll’ geboren. Deze imitatie van toro werd verrassend genoeg een wereldhit in de jaren tachtig. Helaas vervangt men de krab tegenwoordig door surimi, een surrogaat van geperste en gekleurde witvis. Dat maakt dat deze sympathieke imitatie, wel erg ver weg komt te staan van het te imiteren origineel.