Het verhaal dat ‘steak tartare’ oorspronkelijk uit het verre Oosten komt en is meegenomen door de tartaren is waarschijnlijk fictie. De mythe wil dat dit woeste ruitervolk taaie (paarden)biefstukken mals maakten door die onder hun zadel te bewaren. Deze fantasie zou onder andere uit de pen van de Franse schrijver Alexandre Dumas gevloeid zijn. Hij beschreef bovenstaande bijzondere preparatie in zijn klassieke roman Michael Strogoff, koerier van de Tsaar. Rauwe, gehakte biefstuk (gemengd met eigeel) werd in Europa voor het eerst gangbaar in de grote hotels in het Parijs van de Jaren 20 onder de naam ‘Beefsteack a la Americaine’. Toen restaurants er steeds vaker ‘sauce tartare’ bij gingen serveren, ontstond uiteindelijk de naam ‘steak tartare’.
Yukhoe
Toch is er een authentieke bereiding van rauwe biefstuk uit het Verre Oosten. Yukhoe wordt al in de 19de eeuw in Koreaanse kookboeken beschreven en wint tegenwoordig snel aan populariteit in de VS. Toch een land waar het eten van rauw vlees nauwelijks populair is. Voor Yukhoe snijdt de chef de mooiste en malste biefstukken met de hand in reepjes (julienne), nadat het overtollige vet is verwijderd. Men mengt het rauwe vlees met een mengsel van soja saus, sesamolie, suiker, zout, knoflook, bosui, zwarte peper en reepjes bae (Koreaanse peer). Yukhoe serveert men, net als het Europese equivalent, met eigeel. Bovendien kunnen sesamzaadjes en, verrassend genoeg, pijnboompitjes worden toegevoegd. Bovendien zijn er ook varianten bekend met ander, minder exclusief rundvlees, zoals hart, lever en zelfs niertjes. Dit gerecht heet dan geen yukhoe maar gaphoe.
