Pane Frattau is een gerecht, een apart soort sandwich eigenlijk. Geen broodsoort op zichzelf en zeker geen Pizza. Voor dit gerecht beleg je Pane Carasau een traditioneel brood uit Sardinië. Authentiek, flinterdun brood, dat Sardijnse herders traditioneel het veld meenamen als ze met hun schapen de bergen introkken. Sommige bronnen zeggen dat dit brood onder een steen wordt gebakken, om het zo dun mogelijk te maken. Maar volgens puristen en Italofielen is dat onzin. Wel bakt men dit brood in tegenstelling tot ander ‘flat of quickbread‘ meerdere malen. Zodat het droog uit de oven komt en daardoor lang te bewaren is. Licht en makkelijk te vervoeren bovendien. De herders bleven tenslotte maanden van huis. In de harde natuur, ver weg van alles. Alleen met hun hond, schapen en proviand. Een soort zeekaak voor op het vastenland.
Carta da Musica
Maar het is niet alleen een handig voedingsmiddel, velen vinden het oprecht lekker. Een specialiteit van de streek. Niet alleen op het thuiseiland, maar ook op het vastenland van de laars. Men kent het daar beter als ‘carta da musica’, Italiaans voor bladmuziek. Uiteraard omdat het bijna zo dun is als papier en het veel geluid maakt indien men dit brood droog en onbelegd eet. Op Sardinië geldt trouwens de stelregel hoe dunner, hoe beter – de kwaliteit van – hun Pane Carasau.
Pane Frattau
De beste pane carasau komt, naar hun zegge, trouwens uit de provincie Nuoro. Ter plekke eet men dit brood niet alleen onbelegd, maar vaak als basis van het Pane Frattau uit de inleiding. Het is inmiddels een bekend Sardijns gerecht. Men belegt hiervoor pan carasau met de geliefde Sardijnse tomaten, kruiden, een – al dan niet gepocheerd – ei en de bekende oude geitenkaas en lokale trots ‘pecorino sardo’. Het resultaat heeft wel wat weg van pizza. Als dat je teveel werk en boodschappen is, kun je de pane ook, net als in de meer toeristische gebieden van Sardinië, in stukken frituren en met zeezout bestrooien. Als een soort nacho chips, maar dan uit Sardinië.