Tortitas de Camarones en andere Spaanse garnalen

Ondanke alle waarschuwingen van reisgidsen heb ik altijd met veel plezier bij Cal Pep in Barcelona gegeten. Reisgidsen schreven stuk voor stuk over een doorgeschoten prijs/kwaliteit verhouding. Maar ze zaten er collectief naast. Cal Pep was met zijn opzet de tijd ver vooruit. Eten aan de bar, shared dining en een aparte ruimte voor private dining, het was er allemaal al in de vroege jaren ’90. Ongeëvenaard, net als de kwaliteit. En dat heeft zijn prijs. Slechts 1x moest ik slikken bij het ontvangen van ’la quinta’. De zes gamba’s op een bordje kosten een veelvoud van wat ik had ingeschat. De smaak is me echter net zo goed als de prijs bijgebleven. En de versheid, nimmer overtroffen. Daar gaat het tenslotte over.

Gambas de Palamos

Het zullen wel Gambas de Palamos geweest zijn. Van de vissers uit het gelijknamige dorp aan de nabijgelegen Costa Brava. Spanjaarden zijn trots op hun schaaldieren en deze garnalen staan boven aan ieders culinaire bucketlist. De vissers vangen deze garnalen op grote diepte. Ingewijden beweren dat door het druk verschil de hersenen van de garnaal bij het binnenhalen exploderen en zo zorgdragen voor de exquise smaak. Ook zijn deze garnalen al rood voor dat ze gekookt worden. Dat komt door de pigmenten in het plankton waarop de garnalen zich voeden. Ze kunnen een slordige 200 euro per kilo opbrengen. Wat mijn rekening bij Cal Pep enigszins verklaard.

Carabineros

Die vuurrode kleur is ook tekend voor die andere, iets minder exclusieve, trots van Spanje. Zogenaamde Carabineros, een verwijzing naar de rode elementen in oude politie-uniformen, zijn bij de vangst al knalrood. Kenners roemen de smaak van deze garnalen. Menig Spanjaard (en Portugees) prefereert ze boven kreeft. Tegenwoordig zijn ze op beperkte schaal in Nederland verkrijgbaar.

Tortitas de Camarones

In het uiterste puntje van Andaluzië, in de provincie Cadiz om precies te zijn, hebben ze al eeuwenlang een hele andere voorkeur. Daar, in de oudste stad van Spanje gaan ze, net als wij, voor kleine grijze garnaaltjes die ter plekke worden gevangen. Ze noemen deze kleine variant uiteraard geen gamba’s, maar Camarones. De restaurants van Cadiz nemen niet de moeite om ze pellen. Te veel werk, ze mengen de garnaaltje door een beslag van bloem en kikkerwtenmeel, waar ook water of visbouillon, zout, (lente-)ui, knoflook en peterselie aan is toegevoegd. Het resultaat wordt in een pan gefrituurd tot een platte beignet. Zogenaamde Tortitas de Camarones, ze zijn ook weer heerlijk.