Ciambotta of Giambotta, een zonnige stoofschotel

Ciambotta of giambotta is een stoofschotel uit Zuid-Italie. Dus geen New Yorkse maffia familie met familie banden in dezelfde regio, zoals ik aanvankelijk dacht. Al heeft dit gerecht wel wat te verbergen met talloze aliassen. Zo heet het in Basilicata ciammotta en cianfotta in het naburige Campania. In de Abruzzen en Lazio staat het dan weer bekend als ciabotta. Op zijn minst verdacht, een krampachtige poging om onopgemerkt te blijven.

Minestre

Er vallen gelukkig geen doden in dit gerecht. Deze stoofschotel bevat geen vlees. Slechts een overdaad aan zomergroente. Al zal achter dat scenario wel ouwerwetse armoede achter zitten. Dezelfde voedingsbron achter het succes van de maffia. Vers vlees was toentertijd tenslotte een luxe en alleen rond de slacht voorradig. Zo ontstonden talloze groente gerechten in Italië. Ciambotta, laten we het zo maar even noemen, is een zogenaamde ‘minestre‘, een reeks van gestoofde groentegerechten. Soms een soep, als bijvoorbeeld minestrone en in dit geval een wat dikkere stoofschotel.

Ciambotta

Een echt recept is er niet. Elke streek ten Zuiden van Napels – de stad met ook weer een eigen versie – heeft tenslotte zijn eigen variant. Vaste waarden zijn de geliefde aubergines (melanzane) en zucchini (kleine courgette). Verder voegt men meestal paprika en tomaat toe. Net als de onvermijdelijke olijfolie. Het geheel brengt men op smaak met uien, knoflook en basilicum. Daarmee heeft het veel gemeen met de Franse ratatouille. Ook dit gerecht bevat geen vlees. Al moet ik de ware veganist toch teleurstellen. Lokaal, serveert men ciambotta niet alleen met rijst of polenta, maar vaak ook naast gegrild vlees. Of met zwaardvis, lokale worst of zelfs kip. Soms alleen met brood of zelfs op een pizzabodem. Het is al met al veelzijdig. Een prima overgangsgerecht voor de nazomer. We krijgen hopelijk nog wat zon.