frankwords
Om onduidelijke redenen is konijn nooit echt populair geworden in Nederland. Waarschijnlijk is het een te wollig knuffeldier. Met z’n schattig trillend neusje. Om de nationale aversie toe te schrijven aan Youp van ’t Hek vind ik dan weer te veel eer. Ik kan dat kutnummer trouwens niet meer horen rond Kerst. Toch al niet mijn favoriete tijd van het jaar. Een sappig konijntje vrolijkt deze brombeer dan wel weer op.
Konijn
In Zuid-Europa is konijn hele andere koek. Koning, zeg maar. Het konijn zou zelfs van oorsprong van het Iberisch schiereiland komen. Ik heb in mijn tijd menig konijn gegeten in Spanje. Typisch armelui voer trouwens, goedkope proteïne. Een enkel stel konijnen produceert 90 kilo vlees in een jaar tijd. Wat is reproductie toch een mooi ding, ik moet het een koe nog maar zien doen. Je hebt bovendien geen eens een jachtwapen nodig, een val zetten is genoeg. Voor ‘niente pesetas’ was je pan en maag vol.
Lapin
In Frankrijk springt er een bereiding uit, Lapin à la Moutarde. Konijn met of in mosterd, twee keer raden waar dat vandaan komt. Juist, het synoniem is dan ook lapin à la Dijonnaise. Naar mosterdstad Dijon, niet toevallig ook de hoofdstad van Bourgondië. Er is niet echt een vast recept, maar naast het konijn is witte wijn om te deglaceren noodzaak. Ook een teentje knoflook, creme fraiche, wat groente- of kippenbouillon en ui. Gebruikelijk zijn tijm en verrassend genoeg grove mosterd. Die heet à l’ancienne in Frankrijk, deze keer geen grey poupon. Een saus met mosterd schift vrij snel, maar in dit geval is dat niet heel erg. De smaak wordt er niet minder om.
Traditioneel serveert men dit gerecht met nieuwe aardappelen, maar een brede pasta is ook goed mogelijk. Voor francofielen en puristen kan ik kort zijn. Pasta werd al in 1533 geïntroduceerd in Frankrijk door Catherine de’ Medici. Toen ze getrouwd was met kroonprins Henry II van Frankrijk. Pasta kan dus best.