Het zal niet de nieuwe hamburger worden, maar sabich heeft wel de potentie om uit te groeien tot een populaire ‘wereldburger’. Beroemd tot ver buiten thuisland Israël, het heeft de tijd mee. En eigenlijk nog veel meer. Zo is het een vegetarisch sandwich. Erg fotogeniek bovendien, dat is belangrijk in de tijd van instagram. Het komt ook nog eens uit dezelfde Israëlisch-Arabische hoek, die de gerechten van Yoram Ottolenghi zo populair maken.
Sabich
Een sabich is een pitabroodje belegd met gefrituurde plakken aubergine en een hardgekookt ei. Verder belegt men het, net als de bekendere falafel, belegd met (Israëli) salade en ingemaakte groente naar keuze. Deze maaltijd op een broodje maakt men verder af met hummus, tahini saus (tahini met limoensap en knoflook) en de minder bekende ‘amba’. Een saus op basis van mango.
In de jaren 40 introduceerden Joodse immigranten uit Irak sabich of sabih. Echt ze bestaan en ze waren ook nog eens vrij streng in de leer. Oorspronkelijk was sabich dan ook bedoeld als zaterdagontbijt. Op sabbat mogen orthodoxe joden geen arbeid verrichten. Zelfs niet koken, daarom kunnen alle ingrediënten op deze sandwich een dag van tevoren worden bereid.
De Naam
Voor de oorsprong van de naam strijden twee verklaringen om het bestaansrecht. Zo zou dit broodje vernoemd zijn naar de Sabich Tsvi Halabi, de eerste Joodse uitbater van een sabich kraampje. Volgens de andere theorie zou het een verbastering zijn van het Arabische woord voor morgen, sˤaˈbaːħ (of zoiets, mijn Hebreeuws is hier en daar wat roestig). Het was tenslotte van oorsprong een ontbijt. Inmiddels is sabich uitgegroeid tot populair streetfood, dat de hele dag door gegeten wordt. Met name in geboortestad Tel Aviv. Nogmaals ik verwacht veel van dit broodje. Al zal ik het zelf nooit proeven, ik eet nooit een gekookt ei. Wil je het wel proberen dan kan je in ieder geval terecht op de Noordermarkt in Amsterdam. Bij een populaire kraam, die Abu Salie heet.