Ik ging er vanuit dat ik wel wat gewend was. Mijn jeugd in Den Haag bracht me al snel in contact met de rawitrijke Indische keuken. Zo leerde ik ‘pedis’ eten waarderen, al ga ik nooit voor heet alleen. Toch dacht ik bij het eten van Sichuan Hot Pot (ook wel bekend als Chungking, Chengdu of má là hot pot) bij, het overigens aan te bevelen, restaurant ‘Full Moon’ (Gedempte Burgwal 24-26) in het Haagse Chinatown, dat de kok uitgeschoten was met de pepers. Of ons gezelschap weg wilde hebben (deze vestiging voert een all-you-can-eat formule). Het zweet stond na de eerste hap letterlijk op mijn voorhoofd. Maar het schijnt te horen bij het eten van de befaamde Sichuan Pepper.
Sichuan, heet maar geen peper
Chinese liefhebbers zijn pas tevreden wanneer naast de aromatische smaak dit gerecht ook een verdovend effect (má là of numbing) op mond en lippen tot gevolg heeft. Sichuan peper (in het Nederlands officieel Szechuanpeper) krijgt zijn citrusachtige smaak en verdovend effect van het bladachtige schilletje van de knoppen van de zanthoxylum plant, dat een apart stofje bevat (hydroxy alpha sanshool ). Het is officieel geen familie van de peper, meer een citrusachtige en wordt ook wel Chinese koriander genoemd. Voedselwetenschapper Harold McGee vergelijkt het mondgevoel met de prik in cola of een elektrisch stroomstootje van een batterij.
Sichuan Hot Pot
Echte Hot Pot naast sichuan ook nog gewone rode pepers. Hot Pot is officieel een soep, die men als fondue gebruikt. Allerlei soorten groenten, biefstuk, vis en garnalen houden de gasten kort in een kokend hetende pan op tafel. Het is een traditioneel Aziatisch feestmaal (met o.a. Japanse, Koreaanse, Maleise en Filipijnse versies) dat men altijd in gezelschap eet. In de meeste varianten wordt het eindresultaat uit de pan als soep geserveerd. In de Sichuan versie niet, je zou het waarschijnlijk niet overleven. Simpelweg te heet. Desondanks is de belangstelling voor dit gerecht sterk groeiende. In zowel de VS als in Europa. Kortom, in alles hardstikke hot.