Ik maak het nog wel eens klaar, in een afgesloten keuken en met de gordijnen dicht. Met Chili con Carne maak je tegenwoordig geen vrienden meer. Met dank aan onze (groot)ouders, die dachten dat je Mexicaans kon koken, door een blik Hollandse bruine bonen om te keren boven een pan uitgebakken half-om-half gehakt. Het exotische avontuur bestond er uit, een blik ananas en mais toe te voegen. Die hebben ze in Mexico vast ook. De waarheid was natuurlijke heel anders. Dat weten we tegenwoordig dankzij het internet.
Lokale Chili’s
In de Verenigde staten koesteren ze tot de dag van vandaag hun Chili’s. Iedere staat en streek lijkt een eigen variant te hebben. Zo dwepen ze in Illinois met hun Springfield Chilli (geen spelfout), met gehakt, bliktomaten, rode pepers en tabasco. In Cincinatti is Chili meer een saus, met de onwaarschijnlijke combo van paprika, allspice, chocola en kaneel. Bovendien bestaat er ook nog eens een Chili Verde, dat zijn kleur dankt aan tomatillo’s, de typisch Mexicaanse groene tomaten. Het dankt zijn karakteristieke rooksmaak aan gegrilde hatch pepers.
Tex Red aka Chili con Carne
Al het bovenstaande ’geknoei’ is de Texanen een doorn in het oog. Zij claimen, en met recht, de geboortegrond van de originele Chili con Carne te zijn. Al in aan het eind van de 19de eeuw ventten Mexicaanse vrouwen, hun pittige stoofschotels uit op het Military Plaza van Austin. Sindsdien beschouwen Texanen hun Chili als ’nationaal’ gerecht. Ze gaven dit eenvoudige gerecht koosnaampjes als Texas Red of ’a bowl o’ red’. Opvallend is dat authentieke chili con carne bonen noch tomaat bevat. Al hoewel er zelfs binnen Texas verschillende recepturen voor komen, is de basis (rood) rundvlees (soms gehakt, meestal in stukjes gesneden) dat gestoofd is in een pasta van gemalen rode pepers. Bovendien mag een stevig snufje komijn(poeder) niet ontbreken. Een kom ’Chili’ wordt in de thuisstaat op vele manieren ingezet. Als comfort food, lunch of bijgerecht, bij een authentieke Texas BBQ.