Tijd voor vakantie. Mijn gedachten dwalen steeds vaker af naar zonnige streken. Alles lijkt tenslotte wel beter te smaken onder de zuidelijke zon. Het meest misschien nog wel de simpele lokale specialiteiten. Die ter plekke zo goed smaken dat je ze het liefst zou inblikken en meenemen naar Nederland. Verse sardientjes op een strand in Portugal bijvoorbeeld. Of pasta ‘Alho e Oleo’ op een Romeins terrasje. Ik heb het zelf vooral met ‘Pa amb Tomaquet’, het nationale gerecht van Catalonië.
Pa amb Tomaquet, Puur Catalaans
Het is puur Catalaans. Noem het daarom alsjeblieft niet op z’n Spaans ‘Pan con Tomate’. Want zo simpel is het. Niet meer dan oud brood ingesmeerd met een halve overrijpe tomaat, een teentje knoflook, zeezout en goede olijfolie. Meer is niet nodig en zeker niet altijd beter. Het geheel is meer dan de som der delen. Volgens de oplevering is het in Catalonië geïntroduceerd door arbeidsmigranten uit Andalusië die werkten aan de Catalaanse spoorwegen. Typisch armeluisvoer, geen geld voor vers brood of echt beleg.
Weinig opvallend
Het was mij na mijn eerste bezoek aan Barcelona, drie decennia terug al weer, geen eens direct zo opgevallen. Te simpel en weinig uitgesproken. Maar de aantrekkingskracht groeide. Vooral omdat het nooit 100% lukte om het te kopiëren in het koude Noorden. Dat kan ook komen door het Catalaanse brood, ‘pan de cristal‘ of door de speciaal gekweekte tomaten ‘tomàquet de penjar’ (wat letterlijk vertaald iets als gevlochten tomaten betekend). God zit in de details. Het is mij, terug in Nederland, in ieder geval nog nooit naar tevredenheid gelukt.
Het beste alternatief
Het bleek uiteindelijk een sluipende verslaving. Of beter gezegd een blijvend verlangen. Zoals waarschijnlijk met alle eerste vakantieliefdes. Gelukkig is er tegenwoordig Ibericus, een Catalaanse ‘Jamon’ keten, met vestigingen in Amsterdam (Haarlemmerstraat) en Rotterdam (Foodhal). Zij serveren een authentieke versie. Heerlijk, naast een half bordje Pata Negra ham en misschien een bakje Valenciaanse amandelen. Dat is nog geen vakantie, maar wel een lekkere korte break. Een wegmijmergerecht.