frankwords
Over de hele wereld worden de dagen rond kerst gevierd met speciale vaste gerechten. Denk aan kalkoen. Of in Duitsland, daar serveert men gans. In de Caraiben en grote delen van Zuid-Amerika geldt geen feest zonder kerstham. Een totaal andere traditie is het Italo-Amerikaanse ‘Feast of the Seven Fishes’. Officieel geen eens, zoals je van de naam mag verwachten, feest. Het is een zogenaamde vigilie of wake. Op kerstavond ontzien Italiaanse katholieken zich van het eten van (rood) vlees en het drinken van melk. Ze eten wel vis. Een verwaterde vorm van vasten, waaraan ook onze vrijdagse visrubriek haar naam aan verdient.
Feast of the Seven Fishes
Naast het woord feast is ook het nummer zeven enigszins misleidend. Deze rituele maaltijd bestaat uit een groot aantal visgerechten en zeven is een geluks- en in de kerk zelfs een heilig nummer. Maar de teller kan oplopen tot acht, negen of zelfs elf gerechten. Er is veel variatie mogelijk, sommige klassiekers mogen bijna niet in het menu ontbreken. Bijvoorbeeld wijting met citroen (merlango), spaghetti met zeevruchten (linguini con vongole), en baccala (klipvis), gedroogde en gezouten kabeljauw. Een feestmenu, maar wel een met stuk voor stuk relatief goedkope soorten vis. Wat dan weer terug grijpt op het ontstaan van deze traditie in het arme Zuiden van Italië.
Een Italiaans Feestje
Daar staat deze traditie eenvoudig bekend als ‘La Vigilia’, naar de wake voor de middernachtelijke geboorte van Jezus.Italiaanse immigranten namen hun ‘vigilia di natale’ mee naar de nieuwe wereld. Daar kreeg het zijn uiteindelijk vorm en naam. Amerikaanse families in New Jersey of Boston vieren nog immer hun feast of the seven fishes. Het is een uitgebreid feestmaal. Met een klein en wat gesleten religieus randje en heel veel vis en zeevruchten. Ik zou er wel aan kunnen wennen zo’n eettafel met Italiaanse visgerechten op de avond voor kerst. Waarschijnlijk ook wat lichter verteerbaar.
Buon Natale en Merry Christmas!