Pappa al Pomodoro, maaltijdsoep uit Florence

Wie in de elegante renaissance steden Florence of Sienna op zoek gaat naar verfijnde culinaire hoogstandjes komt bedrogen thuis. In Toscane heerst de boerse keuken. Gigantische steaks, dik belegde sandwiches en heel veel bonen. Die dan wel weer schitterende namen en navenant uiterlijk bezitten. Zoals de bekendere borlotti en cannellini. Het leverde Toscanen binnen Italië de bijnaam van mangiafagioli of boneneters op.

Soep

Hier gaan de tomaten ook niet door de pasta of op de pizza, maar door die andere specialiteit van de streek: soep. Ook hier geen vederlichte consommés, maar boerse brandstof voor noeste werkers in het veld. Type minestrone, met meer bonen, de eigen zoete uiensoep carabaccia of nog stevigere ribollita. Die stevig is door het meegekookte brood.

Pappa al Pommodoro

Datzelfde brood vormt ook de basis van pappa al pomodoro. De populairste soep van Florence bevat voor de rest louter typisch Italiaanse gerechten. Het is een mengsel van tomaten, olijfolie, basilicum en knoflook. Dit simpele gerecht siert de menukaarten van alle Florentijnse restaurant. Door de eenvoud van dit gerecht kun je alleen met de kleinste details onderscheiden. Uiteraard de beste extra vergine olijfolie, zo uit de gaard. Onbeschadigde basilicum, vers van het veld. Het brood moet dan weer schraal zijn, minimaal een paar dagen oud.

Pane Toscano

Toscanen zweren voor pappa al pomodoro bij hun eigen Pane Toscano uit de houtoven. Je zult er tevergeefs naar zoeken buiten deze streek. Mocht je het toch vinden, dan zal het je tegenvallen. Aan dit Toscaanse brood wordt geen zout toegevoegd. Het is daardoor smakeloos. In de Middeleeuwen kregen, volgens de folklore, de Florentijnen ruzie met hun zoutleveranciers uit Pisa over de prijs. Wat leidde tot een boycot, men besloot zout in de bakkerij te mijden. Pane Toscano kan dus ook geen smaak verliezen, wanneer het oud wordt. Deze bijwerking zorgt ervoor dat het de ideale basis voor pappa al pomodoro vormt.